Αρχή κάλαντα κι αρχή του χρόνου......

Αρχή κάλαντα κι αρχή του χρόνου,
πάντα κάλαντα πάντα του Χρόνου

Η αρχή των καλάντων της πρωτοχρονιάς στον αλησμόνητο Πόντο.

 

   Αρχή του χρόνου όνειρα και ελπίδες για κάτι καλύτερο στην υγεία στην οικονομία και στη ζωή των ανθρώπων. 

 

Καλαντάρτς, Καλαντάρης η ονομασία του Ιανουαρίου στα Ποντιακά.

Τον συναντάμε και στα ερωτικά τραγούδια του Πόντου.

* Καλαντάρτς καλή χρονία
κόρ έλα ας φιλώ σε μίαν.

* Καλαντάρτς και νέον έτος
κόρ θα παίρω σεν οφέτος

Σε όλο τον κόσμο εύχομαι ολόψυχα 

χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια ευλογημένα με υγεία πρώτα απ΄ όλα.

Υ.Γ.    Τα κάλαντα των Χριστουγέννων (24 Δεκεμβρίου) και της Πρωτοχρονιάς (31 Δεκεμβρίου) πέραν από την παραδοσιακή σημασία και την προαναγγελία των επερχόμενων χαρμόσυνων εορτών που δίνουν και ιδιαίτερο χρώμα σ αυτές είναι και μία πηγή εσόδων, για τους καλαντιστές και ιδιαίτερα για τους Συλλόγους, για να αντιμετωπίσουν λειτουργικά τους έξοδα.

Κάτι που δυστυχώς τα στερούνται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά λόγω COVID. 

Τα Κάλαντα πίνακας του Νικηφόρου Λύτρα 1872

Υ.Γ. 2     Κάλαντα Πρωτοχρονιάς

Η παραμονή της πρωτοχρονιάς για τους “Ἁκρίτες” Πολυκάστρου είναι αφιερωμένη στα περίχωρα, όπου υπάρχουν πολλά μέλη του συλλόγου.

Η αρχή γινόταν πάντα από την ΚΟΡΩΝΑ και απο το σπίτι του Χάρη Παναγιωτίδη και το καφενείο του χωριού, η συνέχεια στο ΕΙΡΗΝΙΚΟ στο καφενείο του χωριού και ακολουθούσε η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ στα σπίτια του (+)Γ. Παπαδόπουλου, (+)Γιάννη Σαουλίδη και Κώστα Συμεωνίδη.

Επόμενη στάση στην ΠΟΝΤΟΗΡΑΚΛΕΙΑ και σε όλα τα μαγαζιά στην πλατεία.

Πέμπτη στάση στην ΠΛΑΤΑΝΙΑ οπου υπάρχουν πολλά μέλη, καλάντισμα στα σπίτια των αλησμόνητων (+)Παπα-Κώστα Καρακασίδη, του (+)Παναγιώτη Ξενιτίδη, του (+)Λάζαρου Παντελίδη, του Γιώργου Ελευθεριάδη, στου (+)Νίκου Αμανατίδη και στα καφενεία του χωριού.

Στη συνέχεια στο ΜΙΚΡΟ ΔΑΣΟΣ στα καφενεία και στα σπίτια ιδρυτικών μελών, (+)Μένανδρου Απουσίδη, (+)Σωκράτη Ακριτίδη, Γιάννη Πετρίδη, που μας περίμεναν με πολύ αγάπη.

Και τέλος στους ΕΥΖΩΝΟΥΣ με πρώτη επίσκεψη στο τελωνείο, αστυνομία, αφορολόγητα και στη συνέχεια στο χωριό, στα καφενεία και στο σπίτι του αλησμόνητου (+)Γιώργου Πολυχρονίδη.

Για την ιστορία καλαντιστές 31 Δεκεμβρίου 1989:

Μελη του Δ.Σ. Βασίλης Αθανασιάδης, (+)Χρήστος Αδαμίδης,(+) Ηρακλής Αποστολίδης, Σάββας Καρδόπουλος και Νίκος Σιάνας.
Λυράρηδες: (+)Θεόδωρος (Τότος) Γεωργιάδης και Γεώργιος Β. Γεωργιάδης
Παιδιά του συλλόγου: Γεώργιος Αθανασιάδης, Νίκος Β. Αθανασιάδης, Σάββας Γ. Αθανασιάδης, Άρης Μ. Ανδρόνικος, Κώστας Δασκαλίνας, Καλλιόπη Καρδοπούλου, Μπάμπης Κεσκινίδης, Χρήστος Κοσμίδης, Σοφία Μυτιληναίου, Δέσποινα Σιάνα, Ισιδώρα Σιάνα και Καλλιόπη Γ. Τοπαλίδου.

Έσοδα καλάντων 428.000 ΔΡΧ.

Έτσι χτίζαμε το “ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ”

Βασίλης Αθανασιάδης

Χριστός Γεννέθεν, χαρά σον κόσμον…..

 

Ποντιακά κάλαντα. Ζωγραφιά Άννα Φαχαντίδου

Μήνυμα χαράς, μήνυμα ελπίδας για όλο τον κόσμο.

“Χριστός Γεννέθεν, χαρά σον κόσμον”
(Αρχή των Χριστουγεννιάτικων καλάντων στον Πόντο.)

Εύχομαι ολόψυχα σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στους εθελοντές αιμοδότες της “τράπεζας αίματος” των "Ακριτών" Πολυκάστρου και της “τράπεζας αίματος” Άσπρου - Αξιοχωρίου


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με υγεία, ευλογία και οικογενειακή ευτυχία.
Φυσικά για όλους μας γρήγορη επιστροφή στην κανονικότητα.

Φάτνη στην κεντρική πλατεία Πολυκάστρου

Κατασκευής Συλλόγου Ποντίων Πολυκάστρου δια χειρός Νίκου Σιάνα.

Ομάδα καλαντιστών

Καθήμενοι: Σπυρίδης Γιάννης (Λύρα), Σιάνας Νίκος, Παπαδόπουλος Στέλιος, Παπαδόπουλος Βίκτωρ, Λεντίδης Γιώργος, Αμανατίδης Μπάμπης
   Όρθιοι: Τοπαλίδου Έφη, Αθανασιάδης Γιώργος, Χατζηπροδρομίδου Ιωάννα, Βασιλακάκη Σοφία, Μουρουσιάδου Ελπίδα, Αθανασιάδης Β. Νίκος, Κωνσταντινίδου Λένα, Γεωργιάδου Βαρβάρα, Σιάνα Ισιδώρα, Λεντίδου Ελένη, Παπαδοπούλου Μαρία, Αθανασιάδης Γ. Νίκος.

Έσοδα καλάντων: 385.000 δρχ, όταν χτίζαμε το “Σπίτι του Πόντου”.

Βασίλης Αθανασιάδης

ΤΕΜΕΤΕΡ ΑΣ ΣΗ ΡΟΥΣΙΑΝ 4

 Οι Κρουκλάντ - Κρουκλιδαίοι 2

 

Άνοιξη 1930

   Μαθητές και μαθήτριες του Ελληνικού Σχολείου, στο χωριό Ρεσέτνικο, περιοχής Μπελαρέτσινσκι, Κουμπάν στη Νότια Ρωσία, εκεί όπου ζούσαν χιλιάδες Έλληνες, Ποντιακής καταγωγής που είχαν μετακινηθεί από τα μέσα του 19ου αιώνα.

   Η διδασκαλία των μαθημάτων γινόταν στην Ποντιακή διάλεκτο με αλφάβητο είκοσι(20) γραμμάτων με δεδομένο την κατάργηση των δίψηφων γραμμάτων( Ξ, Ψ, καθώς και των Η και Ω), η γραφή του Ξ ήταν ΚΣ, του Ψ ήταν ΠΣ, το μοναδικό Ι για όλες τις χρήσεις, το Υ ως ΟΥ.

   Διακρίνονται παιδιά των αδελφών Θεόδωρου Κρουκλίδη, Σάββα Κρουκλίδη, Γιάννη Κρουκλίδη, Ευθύμη Κρουκλίδη και Σιδηρόπουλου Γιάννη, τα οποία εγκαταστάθηκαν το 1932 στο Πολύκαστρο, του νομού Κιλκίς.

Στη φωτό:

Νο1 ο Νίκος Θ. Κρουκλίδης(Κόλιας), δεξιοτέχνης της λύρας και επι έτη λυράρης του Συλλόγου Ποντίων Πολυκάστρου και Περιχώρων “Οι Ακρίτες” , του οποίου ήταν και ιδρυτικό μέλος.

Νο 2 Γρηγόρης Θ. Κρουκλίδης (Χρύσας) , ανάπηρος πολέμου 1940.

Νο 3 Αγάπη Θ. Κρουκλίδου - Μουρουσιάδου

Νο 4 Λίτα Θ. Κρουκλίδου - Καραγιώργη

Νο 5 Κυριακή Ι. Κρουκλίδου - Παπαδοπούλου

Νο 6 Σοφία Θ. Κρουκλίδου - Αβραμίδου

Νο 7 Η δασκάλα Κα Χρυσούλα

Νο 8 Αντρέας Σ. Κρουκλίδη.


  Ένας κύκλος 50 χρόνων από τον Πόντο στη Ρωσία (Κουμπάν) και απο εκεί στην Ελλάδα, στο Πολύκαστρο του νομού Κιλκίς, όπου αποκαταστάθηκαν ώς γεωργοί με χωράφια (1934) στην αποξηρανθείσα λίμνη Αρτζάν, η στέγαση(κατοικίες) ήταν καθαρά προσωπική υπόθεση χωρίς καμία κρατική βοήθεια και μόνον με την ενότητα και την αλληλοβοήθεια μεταξύ τους.

Βασίλης Αθανασιαάδης