Τέτοιες ημέρες, 1ο δεκαήμερο του Οκτώβρη του 1990, ύστερα από πάρα πολλά χρόνια, στη Μόσχα, πραγματοποιείται η πρώτη μεγάλη συνάντηση των Ελλήνων, από όλα τα σημεία της υπό διάλυση Σοβιετικής Ένωσης.
Είναι εποχή της περίφημης “Περεστρόικας”, η περίοδος του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στην εξουσία, ὀλα τριγύρω αλλάζουνε και ο προβληματισμός, η αγωνία για το που πηγαίνουμε, οι ελπίδες για κάτι καινούργιο μέσα από άλλες συνθήκες διακυβέρνησης που έρχονται διακατέχει την πλειοψηφία των κατοίκων της "αχανούς" Σοβιετικής Ένωσης, όμως η ελπίδα για κάτι καλύτερο υπάρχει σε πολλούς.
Δήμαρχος στη Μόσχα εκείνη την περίοδο είναι ο Ελληνικής καταγωγής Γαβριήλ Ποπώφ του Χαρίτωνος (Παπαδόπουλος) από τους Έλληνες της Αζοφικής θάλασσας.
Μια πιο σύγχρονη φωτογραφία του ξενοδοχείου και με καλύτερες καιρικές συνθήκες σήμερα.
Το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη του 1990, πραγματοποιείται το "Α' Πανσοβιετικό Φεστιβάλ Πολιτισμού και Τέχνης των Ελλήνων της Ε.Σ.Σ.Δ." στη Μόσχα, με την συμμετοχή εκατοντάδων Ελλήνων εκπροσώπων Συλλόγων από κάθε γωνία της τέως Ε.Σ.Σ.Δ.
Έλληνες από την Αρμενία, την Γεωργία, την Ουκρανία, το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, από την Μόσχα, από την Αζοφική θάλασσα, από την Κριμαία, την Αγία Πετρούπολη, την Οσετία( Βλαντικαβκάζ), το Βλαδιβοστόκ και από οπουδήποτε υπάρχει οργανωμένος Ελληνισμός, συναντώνται για πρώτη φορά, προβάλουν το πολιτιστικό τους έργο, αλλά και εκφράζουν τον προβληματισμό τους για το μέλλον μέσα σε αυτήν την κοσμογονική αλλαγή, που συμβαίνει στον τόπο που γεννήθηκαν και έζησαν επί αιώνες.
Η παρουσία των νέων από την Τσάλκα από την Μαριούπολη της Αζοφικής, το Γκελεντζίκ, την Ανάπα, το Κρασνοντάρ είναι εντυπωσιακή, στην ψυχή τους, στη σκέψη και το λόγο τους με γνώση της ιστορικής καταγωγής και πορείας είναι πάντα η Ελλάδα.
Η Ελλάδα είναι παρούσα σε αυτό το μεγάλο γεγονός με την παρουσία αντιπροσωπείας της τότε μοναδικής Δευτεροβάθμιας οργάνωσης Ποντίων στην Ελλάδα,την Π.Ο.Π.Σ. (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων), αργότερα δημιουργήθηκε και η Π.Ο.Ε. (Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος), ακόμη μετείχαν Έλληνες καλλιτέχνες και η Ένωση Ποντίων Καλλιθέας από την Αθήνα με το περίφημο χορευτικό της που σε κάθε εμφάνιση του προκαλούσε τον θαυμασμό και αποσπούσε παρατεταμένα χειροκροτήματα.
Είχα την τιμή με την ιδιότητα του Προέδρου του Συλλόγου Ποντίων Πολυκάστρου και Περιχώρων “οι Ακρίτες” και μέλος τότε της Π.Ο.Π.Σ. να μετέχω της αποστολής της Ομοσπονδίας, μαζί με τον αλησμόνητο Κώστα Βροχόπουλο και άλλα εκλεκτά μέλη της Ποντιακής Κοινότητας, σε αυτό το "Α' Πανσοβιετικό Φεστιβάλ Πολιτισμού και Τέχνης των Ελλήνων της Ε.Σ.Σ.Δ." και να γνωρίσω δεκάδες αδελφούς Έλληνες της τότε Ε.Σ.Σ.Δ..
Εγώ με τον αλησμόνητο Κώστα Βροχόπουλο, είχαμε επισκεφθεί και φιλοξενηθήκαμε στη Μόσχα στο σπίτι του μεγάλου Ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτη Χριστόφορου Τριανταφύλλοφ.
Πόντιος και Αρμένιος από τους δύο γονείς του,
ο Χριστόφορος Τριανταφύλλοφ ήταν ένας αληθινός Έλληνας
Είχα την τιμή να γνωρίσω των Έλληνα Φιλόσοφο αλησμόνητο Θεοχάρη Κεσσίδη (13 Μαρτίου 1920 - Αθήνα, 23 Δεκεμβρίου 2009) με καταγωγή από την Σάντα της Τσάλκας της Γεωργίας, ο οποίος διετέλεσε τακτικό μέλος της Ακαδημίας της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης, και από το 1987 αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Σήμερα ο Ελληνισμός της Γεωργίας στην πλειοψηφία του από τα μέσα της δεκαετίας 1990 έχει μεταναστεύσει, στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στη Ρωσία κ.α., το ίδιο και η πλειοψηφία των Ελλήνων του Καζακστάν, του Ουζμπεκιστάν και μεγάλος αριθμός Ποντίων από τη Ρωσία ήρθαν στη μητέρα πατρίδα.
Ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων της Τσάλκας (Γεωργία), εγκαταστάθηκε και στο Δήμο Παιονίας, ιδιαίτερα στο Πολύκαστρο και το Πευκόδασος, όπου είχαν και πολλούς συγγενείς, αφού οι κάτοικοι του επίσης κατάγονται από την Τσάλκα και εγκαταστάθηκαν στην Ορέβιτσα (Πευκόδασος) στις αρχές της 3ης δεκαετίας του 20ου αιώνα.
Όλοι αυτοί ενσωματώθηκαν στον τόπο μας και αποτελούν ένα δυναμικό και πολύ σημαντικό κομμάτι του Δήμου μας.
Σημαντικός αριθμός Ελλήνων Ποντίων ζούνε και ευημερούν στα Βόρεια Ανατολικά παράλια του Ευξείνου Πόντου στις πόλης Σότσι, Καπαρτίνγκα,Τουαπσέ, Γκελεντζίκ, Ανάπα, Βιτιαζεβο, Νοβοροσίσκ, Κρασνοντάρ κ.α.
Εκείνος που δεινοπάθησε και δεινοπαθεί ακόμη είναι ο πολυπληθής Ελληνικός πληθυσμός της Αζοφικής θάλασσας, της Μαριούπολης και των δεκάδων Ελληνικών χωριών που δημιουργήθηκαν και κατοικήθηκαν από Έλληνες που κατοικούσαν στη Κριμαία από τα τέλη του 18ου αιώνα και μετακινήθηκαν στη θάλασσα του Αζόφ για να αποφύγουν τις βιαιότητες των Τατάρων.
Αυτός ο Ελληνισμός βρίσκεται στη ζώνη πυρός του πολέμου Ρωσίας - Ουκρανίας εδώ και 3 περίπου χρόνια, η ψυχής τους είναι με το μέρος της Ρωσίας, είχαν κατά την εγκατάσταση τους την στήριξη της Μεγάλης Αικατερίνης και του Ορλόφ.
Ευχή μας να τελειώσει ο αδελφοκτόνος πόλεμος Ρωσίας - Ουκρανίας να ειρηνεύση ο τόπος, να ξαναβρούν οι λαοί την ηρεμία τους και να ασχοληθούν με έργα προόδου και ευημερίας και η ηγεσία της χώρας μας και της Ευρώπης να καταλάβουν ότι η σωστή πλευρά της ιστορίας είναι η αρμονική συνεργασία με την Ρωσία επ΄ωφελεία όλων των κατοίκων της Ευρώπης και όχι μόνο.
Σε όλη την παραμονή μας στη Μόσχα πολύτιμη ήταν η παρουσία και η βοήθεια του εκλεκτού φίλου κ. Γιάννη Καρυπίδη, υπερδραστήριου μέλους του Συλλόγου Ελληνικής Νεολαίας Τιφλίδας που ακόμη και σήμερα παραμένει ενεργός στα Ποντιακά δρώμενα.
Βασίλης Αθανασιάδης
Επίτιμος Πρόεδρος
“ Ακριτών” Πολυκάστρου
